Waarom God ons naar gevaarlijke plekken roept

Roept God naar gevaarlijke plekken?

Deze blog is geschreven door één van onze veldwerkers. Ze las het boek van Kate McCord Why God call us to dangerous places (Waarom God ons naar gevaarlijke plekken roept, vert.) en was diep onder de indruk. Ze schreef deze blog hierover.

Mijn eigen ervaringen

Ik denk dat het boek me raakte vanwege mijn ervaringen op een gevaarlijke plaats. Het vatte de essentie van mijn gevoel over die ervaring samen. Toen God mij en mijn gezin riep om in een arme buurt in het Midden-Oosten, die vijandig stond tegenover buitenlanders, te gaan wonen wisten we niet waar we precies aan begonnen. We wisten wel dat God ons daar geroepen had en dat Hij een doel had voor ons op die plaats.

Waarom gaan we naar zulke plaatsen, waarom nemen we onze kinderen mee naar die plekken? Kate suggereert in haar boek: ‘We gaan omdat God al Zijn kostbare, mooie, gewonde, bange, verloren kinderen thuis wil hebben.’

God houdt van ons, Hij houdt van onze kinderen, maar Hij houdt ook van degenen die in duisternis leven en op gevaarlijke plaatsen wonen. Hij verlangt ernaar dat zij Hem leren kennen. Het is zoals Paulus zegt in Romeinen 10:14:

Maar hoe kunnen ze Hem aanroepen als ze niet in Hem geloven? En hoe kunnen ze in Hem geloven als ze niet over Hem hebben gehoord? En hoe kunnen ze over Hem horen als Hij niet verkondigd wordt?

Als wij niet gaan hoe kunnen we dan naar de verhalen van deze mensen luisteren? Het Woord met ze delen? Van ze houden als ze door moeilijkheden gaan en met ze bidden? Hoe kunnen we ze de liefde van Jezus laten zien vanaf duizenden kilometers afstand?! Juist als we tijd doorbrengen met de mensen waartoe we geroepen zijn ontmoeten we God op nieuwe manieren en leren we Hem beter kennen.

Kate schrijft in haar boek:

We gaan om anderen te dienen, van anderen te houden met de liefde van Jezus en juist dan verdiept onze liefde voor Jezus zich.

Zo vaak leren we juist van de mensen die wij eigenlijk zouden moeten dienen. Toen ik naar de buurt verhuisde die ik eerder noemde was ik zwanger en leed aan flinke ochtend misselijkheid. Mijn buurvrouw adopteerde me als familie, omdat mijn familie ver weg was. Ze kookte en maakte schoon voor me en was daarmee tot een enorme zegen. Niet altijd gaat het zo, we worden ook afgewezen. Vaak is de plaats waar Frontiers werkers leven stressvol en soms zelfs gevaarlijk. Er waren dagen dat mijn gezin het huis niet kon verlaten vanwege rellen en politie afsluitingen. Juist in die tijden kwam Jezus heel dichtbij en troostte Hij ons. Hij hielp ons om door te zetten en door te gaan met het liefhebben van de mensen om ons heen.

Het is een thema in de hele Bijbel; het leven is niet altijd makkelijk maar God is altijd betrouwbaar. Habakuk schrijft:

‘Al zal de vijgenboom niet bloeien,
al zal de wijnstok niets voortbrengen,
al zal de oogst van de olijfboom tegenvallen,
al zal er geen koren op de akkers staan,
al zal er geen schaap meer in de kooien zijn
en geen rund meer binnen de omheining –
toch zal ik juichen voor de HEER, jubelen voor de God die mij redt.’

‘Toch’… Ik hou van dit kleine woord. Op de één of andere manier vat het goed samen hoe ik me voelde over het wonen in die wijk. Het was moeilijk, ik was soms bang, voelde me alleen en beperkt in m’n vrijheid… En toch, het was prachtig, vreugdevol en heeft het me diep veranderd. Het bracht me dichter bij Jezus op manieren die ik anders nooit gekend zou hebben. Kate drukt het zo uit in haar boek:

‘In ons verlies, onze zwakheid en extreme kwetsbaarheid leunen we op nieuwe manieren op Jezus. We leren Hem hierdoor kennen op manieren die we niet hadden gekund als we vast hadden gehouden aan onze kleine zekerheden.’

Sommigen van ons zijn geroepen om naar de uitersten van de aarde te gaan. Niet iedereen heeft die roeping. Anderen zijn geroepen om het mogelijk te maken voor familieleden of vrienden om te gaan. Ook zij zullen verlies ervaren: kinderen en kleinkinderen die niet meer in de buurt zijn, goede vrienden met wie we veel deelden die nu duizenden kilometers ver weg zijn of zorgen die er zijn iedere keer wanneer het betreffende land in het nieuws komt. Jezus zei:

‘En ieder die broers of zusters, vader, moeder of kinderen, akkers of huizen heeft achtergelaten omwille van mijn Naam, zal het honderdvoudige ontvangen en deel krijgen aan het eeuwige leven.’

Matteüs 19:29

De waarheid is dat waar we ook zijn en waartoe we ook geroepen zijn om te doen, Jezus vraagt ons altijd om dichterbij te komen en Hem beter te kennen. Om onze kleine zekerheden waar we zo aan vast kunnen houden los te laten en te gaan bewegen in alles dat Hij voor ons heeft. Hij wist dat dit zou komen met verlies en Hij belooft dat we uiteindelijk beloond zullen worden.

Waarom roept God ons naar gevaarlijke plekken? Hij houdt van degenen die wonen op gevaarlijke plekken en Hij wil dat zij Hem leren kennen. Hij houdt van ons en wil ook dat wij Hem steeds beter leren kennen.

Heb jij ook een verlangen om op gevaarlijke plekken de liefde van Jezus te zien groeien onder de mensen? Doe dan mee!