Joost vertrok voor een halfjaar als shorttermer naar Noord-Afrika om een gezin te helpen in de thuisscholing van hun kinderen. Het beviel hem zo goed dat hij er uiteindelijk anderhalf jaar verbleef. Joost blikt terug op een bijzondere en leerzame tijd.

Hulp bij thuisscholing

Ik had nog nooit van Frontiers gehoord, totdat Sanne mij in de kerk na de dienst aansprak. Ze vroeg of ik plannen had voor de komende periode. Dat was niet het geval: ik was net gestopt met mijn opleiding en fulltime aan het werk. Sanne vertelde over een gezin in Noord-Afrika dat voor een aantal maanden hulp zocht bij de thuisscholing van hun kinderen. Zou ik er over na willen denken om dit gezin te helpen bij de thuisscholing? 

Een week lang dacht ik na en bad ik over deze kans om een korte tijd in het buitenland te werken. Ook heb ik met mijn ouders gesproken. Uiteindelijk kwam ik tot de conclusie om ervoor te gaan. Zo’n kans krijg je immers niet vaak! Daarna heb ik gebeld met het gezin en heb ik een aantal gesprekken gevoerd bij Frontiers. Na alles te hebben doorgesproken heb ik een vlucht geboekt en begon mijn avontuur.

Wat kan je verwachten?

Voordat ik naar het gezin in Noord-Afrika vertrok had ik weinig verwachtingen. Ik was nooit eerder in een Arabisch land geweest en ik wist niet goed wat ik kon verwachten van een moslimcultuur. Vooraf stelde ik mij zo weinig mogelijk voor, omdat ik me graag wilde laten verrassen door het land en de cultuur. Dat is zeker gelukt. Ik kwam aan in een land dat vooral bekend was als een toeristisch en zonnig oord maar ik werd met open armen ontvangen in een land dat zoveel meer is dan dat. De mensen die ik leerde kennen waren gastvrij en ze wilden graag dat ik tijd met ze doorgebracht. Ik heb verschillende plaatsen in de omgeving ontdekt en ben ik bij verschillende mensen thuis geweest. Dat vond ik mooi omdat ik zo een breed beeld kreeg van de mensen en het land.

In de eerste twee maanden moest ik wennen aan het team en de cultuur van het land. Na die eerste periode besloot ik om nog  een jaar te blijven. Ik verbreedde mijn focus van alleen lesgeven binnen het gezin tot het uitreiken naar moslimjongeren. In dat jaar heb ik veel geleerd over mezelf en over het delen van mijn geloof met andere mensen. Mijn familie en vrienden zijn ook nog langs geweest en het deed me goed iets van mijn leven daar met ze te kunnen delen.

Vriendschap en verhalen delen

In het begin bestond mijn werk uit het begeleiden van de kinderen van Bas en Ina. Ik hielp ze met hun lessen en we deden veel activiteiten. Ook ging ik op pad met Bas. Dan gingen we de natuur in of zaten we in een café een stuk uit de Bijbel te lezen. Die momenten waren heel waardevol voor mij en ik raakte geïnteresseerd in het werk dat zij deden.

Op een dag ben ik samen met Kasper, een ander teamlid, de straat op gegaan. We maakten een praatje met lokale studenten en dronken koffie in cafés in de buurt van de plaatselijke universiteit. We spraken Engels met de studenten, maar Kasper sprak ook Arabisch, dus soms vertaalde hij voor mij. Eerst maakten we contact door over voetbal of andere hobby’s te praten. We deelden ook Bijbelverhalen met studenten die we vaker ontmoetten. We gingen in gesprek met onze vrienden over wat Jezus in zijn gelijkenissen zou bedoelen. Dit leverde vaak interessante gespreksstof op. 

Tot slot gingen we regelmatig naar een kapper in de buurt van de campus. Tijdens de knipbeurten zette Kasper een vertelling van een Bijbelverhaal aan. Dan kon de kapper of een van zijn medewerkers tijdens het knippen luisteren naar een verhaal van Jezus. Na afloop vroegen we of er dingen waren die hen bezighielden en konden we concreet voor hen bidden. 

Een groeiende relatie met God

Bas heeft me vanaf het begin meegenomen en gestimuleerd om tijd te nemen met God. Voordat ik op reis ging was mijn relatie met God niet stevig. Ik las wel eens in mijn Bijbel en ik bad soms, maar ik had geen levende relatie met God. Tijdens de periode daar heb ik geleerd hoe belangrijk het is om een sterke band met God op te bouwen. Hij is zoveel meer dan een God die ver weg is: Hij wil graag bij mij zijn en ik wil mijn hele leven aan Hem toevertrouwen. Vanuit dat vertrouwen kan ik steeds meer gaan delen met andere mensen. Mijn tijd in het buitenland heeft mij passie voor God gebracht.

Een spiegel voor mijn geloof

Ik merkte wel dat het lastig voor me was om daar ‘alleen’ te zijn. Hoewel ik samen met het gezin waar ik lesgaf woonde, voelde ik me op sommige momenten alleen. Ik miste mijn eigen familie en vrienden. Het is ook niet altijd makkelijk om in een islamitisch land te leven. In alles om je heen merk je de druk die de islam op de cultuur legt. Vijf keer per dag hoorde ik de moskeeën die de gebedsoproep door de stad laten galmen en in veel gesprekken met jongeren werd ik overspoeld met passages uit de Koran. 

Op de momenten dat ik die druk ervoer, merkte ik hoe belangrijk het is om sterk in mijn schoenen te staan wat betreft mijn eigen geloof. Dat stevig in mijn schoenen staan is iets dat ik door ervaring leer. Ik vond het mooi om zo een spiegel voor te krijgen over mijn eigen geloof. Vanuit de veilige wereld van mijn geloof stapte ik midden in een wereld met een heel ander kaliber geloofsovertuigingen en werd flink aan het denken gezet. Maar ik genoot van alle kansen die ik had om iets over Jezus te delen. Het was bijzonder om mensen tot geloof te zien komen en gedoopt te zien worden. Daar werd ik enthousiast van!

Als je de kans hebt, ga!

Ik raad iedere jongere die een aanbod krijgt of hierover nadenkt, aan om te gaan. Als je de mogelijkheid hebt om een periode in een ander land, een andere cultuur of op een andere plaats door te brengen pak die kans met open handen aan. Natuurlijk is het spannend. Mensen in mijn omgeving stelden vragen zoals: ‘waarom zou je naar zo’n land gaan?’ Of: ‘hoezo zou je tussen moslims willen wonen?’ Of: ‘Je hebt het toch goed hier?’. Maar ik wist dat ik deze kans niet zo snel nog een keer zou krijgen. Ik heb een nieuwe cultuur leren kennen. En ik groeide in mijn geloofsleven. Dat is iets dat ik van tevoren niet had bedacht maar wat het resultaat is geweest van ‘ja’ zeggen tegen een shortterm met Frontiers. 

Durf jij het aan?

Heeft Joost’s verhaal jou nieuwsgierig gemaakt? Lees hier meer over onze shortterm en bekijk direct enkele vacatures. Of neem contact met ons op als je meer wilt horen over de mogelijkheden en vertrek als shorttermer!