In de blog van vandaag vertelt Ellie over het proces waar werkers doorheen gaan als ze besluiten te vertrekken. Lees hier haar verhaal:

Toen we als gezin hadden besloten om naar India te verhuizen, wisten we dat dat betekende dat we afstand zouden moeten doen van veel van onze bezittingen. We besloten om een aantal schuurverkopen te organiseren om zo onze spullen een tweede leven te geven. Het proces waarin we bepaalden wat we wilden houden en wat we zouden verkopen was zowel ontnuchterend als bevrijdend.

Schuurverkoop

De eerste schuurverkoop voelde makkelijk. We ruimden lekker op en verkochten kleding waar de kinderen uitgegroeid waren, extra servies en oude meubels waar ik op uitgekeken was. Na deze verkoop zag ons huis er nog hetzelfde uit. Het zag er niet uit alsof we iets hadden verkocht.

Herinneringen

We hielden nog een keer een schuurverkoop, dit keer zeiden we: ‘Alles moet weg!’ Ik wilde dit echt, maar tegelijkertijd voelde ik een worsteling van binnen. Al mijn mooie spullen, waar ik toch veel waarde aan hechtte, werden verkocht voor een paar euro. Zelfs mijn mooie grote eettafel, waar we met het gezin zo vaak aan hadden gezeten en zo veel herinneringen hadden gedeeld, werd ingeladen in iemands achterbak.

Materialisme loslaten

Dit was het moment waarop ik mijn materialisme moest loslaten. Wanneer we iets moeten overgeven, zal het een worsteling zijn. Het zal moeilijk zijn. Echte overgave gaat gepaard met worsteling. Ik dacht aan de tekst: ‘Want ieder die zijn leven wil behouden, zal het verliezen, maar wie zijn leven verliest omwille van mij, zal het behouden.’ (Matteüs 16:25)

Leven in afhankelijkheid

Ik keek naar mijn eettafel en de andere spullen die ik zo moeilijk kon loslaten. Ik vroeg God om mij te laten zien waarom ik het zo moeilijk vond om de eettafel los te laten. Hij sprak tot mijn ziel. ‘Je vertrouwt er niet op dat Ik je ooit een andere tafel zoals deze kan geven. Maar je hebt deze tafel nu niet nodig! Laat hem gaan en vertrouw erop dat wanneer je een andere tafel nodig hebt, Ik hem je zal geven. En zelfs al zou je nooit meer een tafel zoals deze krijgen, kun je daarmee leven? Kun je hem opgeven om voor Mij naar India te verhuizen?’

Overgeven in vertrouwen

En opeens was het niet moeilijk meer. Wie zou niet een tafel opgeven om samen met Jezus op te lopen in een avontuur op een plaats waar miljoenen wachten in de schaduw van de duisternis zonder Zijn licht? Een tafel of de zielen van de mensen? Dat is geen moeilijke vraag. Ik gaf het op en besloot om God te vertrouwen.

Gehoorzaamheid

Na deze eerste overgave gaf ons gezin met plezier de rest van onze bezittingen weg aan een vluchtelingengezin uit Soedan dat net was aangekomen in onze stad. Met onze beste spullen die ik niet wilde of kon verkopen, zoals meubels, kleden, gordijnen en accessoires, werd een heel appartement gemeubileerd. En het voelde goed. Het voelde als gehoorzaamheid. Het voelde als het verliezen van ons leven om het te behouden.

Werkers als Ellie geven alles op om aan de Grote Opdracht van Jezus te gehoorzamen. Ze doen dit op basis van steun van donateurs. Wil jij het mogelijk maken dat meer werkers zoals Ellie en haar gezin kunnen vertrekken naar de moslimwereld? Doneer dan hier.