Ik heb deze week m’n testament op laten stellen
Mensen vragen in deze tijd vaak naar hoe het met mij en mijn voorbereidingen gaat. Over vijf maanden vertrek ik voor onbepaalde tijd naar het Midden-Oosten, om daar te werken onder vluchtelingen. Lees hier de blog die ik eerder schreef over mijn visiereis. De afgelopen maand ben ik bij de notaris geweest om m’n testament op te stellen. Dus als mensen vroegen hoe het gaat met de voorbereidingen, vertelde ik dat ik net bij de notaris was geweest voor m’n testament.
Mensen kijken me met grote ogen aan als ik dit vertel. “Wow, wat heftig! Je komt toch wel levend terug, hè? Jij wilt wel een hele grote prijs betalen voor Jezus.” Gelukkig heb ik nuchtere vrienden en een van hen zei: “goed dat je dingen hebt vastgelegd en je zaken goed regelt. Dat doen mensen in Nederland te weinig.”
De plaats waar ik naar toe ga heeft een negatief reisadvies en is geen vakantiebestemming. Toch heb ik duidelijk ervaren dat God me op die plaats wil hebben. Op een bijzondere manier heeft God hierover gesproken door mensen, Bijbelteksten en fysieke tekenen. Het was duidelijk dat ik daar heen moet. Tegelijk heb ik geworsteld met de vraag of ik naar deze plek kan gaan.
Ik worstelde vooral met angst: Wat als ik dood ga? Wat als ik vermoord word? Wat als ik verkracht word? Ten diepste gaan deze vragen over of ik mijn leven daadwerkelijk aan God toevertrouw en in Zijn handen durf te leggen. Een paar dagen nadat ik terug was van mijn indrukwekkende reis, kreeg ik een appje van iemand met een tekst uit een Psalm. Zij wist niet van mijn worsteling en ik werd er erg door bemoedigd:
“Wees mij een schuilplaats in gevaren,
een toevlucht in mijn leed,
waar ik mij veilig weet.U zult mij leiden en bewaren,
behoeder van mijn leven,
mijn steenrots, hoog verheven.”
Ik hou van het leven, zit vol levenslust en heb absoluut geen verlangen om te sterven of een martelaar te worden voor Jezus. Toch ga ik naar een plek waar het gevaarlijk kan zijn. Ik ervaar Gods bewogenheid voor de mensen die ik daar ontmoet heb. Ik heb ervaren hoe Zijn hart naar deze mensen uitgaat.
Ik ben niet naïef voor de gevaren die er zijn. In mijn voorbereidingstijd heb ik training ontvangen op het gebied van veiligheid en wat te doen in crisissituaties. De veiligheid van mij en mijn teamleden wordt internationaal gemonitord en er is een uitgebreid veiligheidsprotocol. We nemen geen onnodige risico’s.
Ik vertrek naar een gebied met een negatief reisadvies, maar wel met het vertrouwen en de zekerheid dat God me roept.
Leestips
Wil je meer weten over hoe en of God roept naar gevaarlijke plekken? De volgende boeken gaan hierover:
- Why God calls us to dangerous places door Kate McCord
- Facing danger door Anna E. Hampton
- Lees het boek Handelingen en let eens op de context waarin de groei van de eerste gemeenten plaats vond en waar volgelingen van Jezus mee te maken kregen.
Eerder verschenen deze blogs over dit onderwerp:
Maandelijks vergelijkbare verhalen in je mailbox ontvangen? Meld je hier aan!
