Jezus kent jou al

Zij weten het nog niet, maar Jezus kent hen al

Karl vertelt: “In de tijd voor Google-Maps, weer-apps en Wikipedia, vertrokken mijn vrouw en ik naar Noord-Afrika. Jillian en ik, gingen al naar de andere kant van de Atlantische Oceaan voor een conferentie in Schotland, daarom besloten we om van daaruit een visiereis te maken ten zuiden van de Middellandse Zee.

Een reis met uitdagingen

We bekeken een wereldkaart en ontdekten dat Noord-Afrika dichtbij Europa lag. Aangezien onze bestemming dichtbij Spanje was, hoopten we dat we ons zouden kunnen redden met het Spaans, dat we beiden hadden geleerd toen we opgroeiden op het zendingsveld in Zuid-Amerika. We gingen ervan uit dat het warm was in Afrika, dus we hadden geen warme kleding ingepakt.

Het lukte ons om in Noord-Afrika te komen en ik kocht buskaartjes naar onze volgende bestemming in het land. Ik wist alleen niet waar de kaartjes ons zouden brengen.

Jillian rilde in de koude Mediterrane decemberwinden, ondanks de vijf jurken die ze over elkaar had aangetrokken. Ze zette haar handen op haar heupen en keek me fronsend aan. “Ik dacht dat je wist wat we gingen doen.”

“Ik?” Ik hield de tickets met de Arabische tekst die ik niet kon lezen stevig vast. “Ik weet niet wat ik doe, of waar we naartoe gaan maar ik denk dat we in de bus moeten stappen want hij vertrekt bijna.”

Prijs God dat ik met iemand ben getrouwd die bereid is om Zijn oproep te volgen. Ze klom de trappen van de bus op en ging naast me zitten.

“De kerk bestaat al onder de onbereikte volken”

Terwijl we de Middellandse Zee aan ons voorbij zagen trekken, moest ik denken aan een gesprek dat ik een paar maanden terug had met de vader van Jillian. We waren in gesprek over ons verlangen om ons aan te sluiten bij Gods werk om kerken te planten onder onbereikte volken.

“Mensen uit elk onbereikt volk zullen deel uitmaken van de kerk.”

“Weet je,” zei mijn schoonvader, “de kerk bestaat op dit moment al onder elk onbereikt volk in de wereld.”

Ik schudde mijn hoofd. “Wat bedoel je?”

Zijn ogen twinkelden terwijl hij uitlegde wat hij bedoelde: God had beloofd dat mensen uit elke stam, volk en taal Hem zullen aanbidden. Dus mensen uit elk onbereikt volk zullen deel uitmaken van de kerk. Ze kennen alleen Jezus nog niet.

Op zoek naar díe kerk

Met deze belofte in onze gedachten, hadden Jillian en ik onze zinnen erop gezet om de kerk te vinden onder de onbereikte bergvolken in Noord-Afrika.

Terwijl we met bussen naar verschillende locaties door het land van onze visiereis trokken, ontdekten we dat het landschap, de cultuur en de taal anders waren dan we hadden verwacht. En we mochten zelfs de mensen niet bezoeken waaronder we wilden gaan werken. Het was vreemdelingen niet toegestaan om naar de kuststeden te gaan en ze mochten ook de bergen niet in.

Uiteindelijk kwam de reis ten einde en we gingen aan boord van het vliegtuig om naar huis te vliegen. We waren moe en gefrustreerd. En we hadden vlooien.

“Dat is dan geregeld”

Ik liet me vallen in de vliegtuigstoel en draaide me naar Jillian. “Nou, dat is dan geregeld.”

Ze keek me aan. “Wat is geregeld?”

“Laten we naar dit land gaan en kerken planten onder de bergvolken.”

Ik lachte naar haar en ze lachte terug naar mij.

“Ze kenden Jezus nog niet, maar Jezus kende hen al wel de hele tijd.”

Maanden later na een periode van voorbereiding en training, kwamen we terug in Afrika met een klein team. Nu droegen we kleding die paste bij het seizoen en hadden we een aantal lokale zinnen geleerd. Sommige vrienden en familie hadden ons verteld dat terugkeren het slechtste was dat we konden doen. Maar God had ons de droom gegeven om de kerk te vinden onder de onbereikten en hen te vertellen over Jezus, en die droom gingen we najagen.

De kerk was er inderdaad

Onze bediening in Afrika was niet eenvoudig. Het kostte ons jaren om de gemeenschap te vinden waar we voor gebeden hadden. We worstelden ons door tegenslagen, conflicten, culturele misstappen en teleurstelling. Toch vonden we de mensen die open stonden voor het het Goede Nieuws en die Jezus gingen liefhebben.

Mijn schoonvader had gelijk. Terwijl wij droomden over een leven overzee, in een bus zaten vol met vlooien reden we langs de kust en ploeterden in onze pogingen om het Goede Nieuws te delen, waren de mensen die de kerk zouden worden al daar. We wisten in het begin niet wat we aan het doen waren. Ze kenden Jezus nog niet, maar Jezus kende hen al wel de hele tijd.”