Jasmijn woont en werkt onder moslims op het Arabisch Schiereiland. Ze neemt ons mee in haar ervaringen en vertelt hoe zij het leven op het zendingsveld ervaart. Volg jij elke maand haar blog? Beleef ook vandaag de verhalen van Jasmijn mee. 

Advent is begonnen. Met verwachting kijken we uit naar de komst van Jezus. Met advent komt ook het einde van het jaar dichterbij. Tijd om terug te kijken. Als ik terugkijk, zie ik drie belangrijke lessen die ik leerde. Ik deel ze graag met je.

Les 1: Leven van support houdt mij een spiegel voor

Afgelopen jaar kreeg ik een enveloppe met €100,- van een jonge vrouw uit mijn kerk. Ik wist dat dat een offer was voor haar. Een blij offer. Ze heeft het niet breed. Het trof mij. Deze vrouw gaf mij het gevoel dat zij mij liefhad. Ze gaf iets kostbaars, niet iets afgedankt. Hoe zit dat met mijn geven? – begon ik mijzelf toen af te vragen. Voelt de ander zich daardoor geliefd? En God?

Les 2: Er bestaat vrede die mijn verstand te boven gaat

Voordat ik naar het Arabisch Schiereiland ging, bereidde ik mij drie jaar lang voor op een ander moslimland. De dominee uit mijn kerk vertelde daar eens over: “De overheid van dat land wil per 2020 alle christenen het land uitzetten.” Na de dienst kreeg ik verschillende vragen van mensen, als: “Ga jij er wel komen dan?” En inderdaad bleek dat een enorme uitdaging te zijn. Het ene na het andere team – waar ik mij bij aan zou sluiten – werd het land uitgezet.

Mijn plannen waren flink aan het schudden. Maar mijn vertrouwen stond vast. Iedere keer als ik bij Hem schuilde, voelde ik diepe vrede. Het gaat mijn verstand te boven. Hij leidt. En dat deed Hij. Er werd een ruk aan mijn stuur gegeven en ik ben nu in een totaal ander land. Het gekke is, dat hier veel mensen wonen uit het land dat ik zo op mijn hart heb. Het treft mij diep om te zien hoe ze hier (slecht) behandeld worden. Wil God mij dit laten zien? Ik weet het niet. Zijn vrede ervaar ik wel.

Les 3: De woestijn zal bloeien als een roos

Het waait door de kieren van de muren, het zit in mijn schoenen en bezorgt een bruin laagje op de ramen: zand! Het is hier droog. Dit is een woestijnland. Zo´n zes keer per jaar valt er regen. En dan is er een groene gloed over de woestijn te zien: leven dat snel opkomt. Je kent de tekst uit Jesaja vast wel: De woestijn zal bloeien als een roos (Jesaja 35:1). Als die woestijn bloeit, gaat dat snel! Na iedere regenbui word ik daaraan herinnert. Dat maakte indruk toen ik het voor de eerst zag. Het geeft hoop.

Deze maand is Jasmijns eerste december op het veld, ver weg van vrienden en familie. Ook de feestdagen zal ze niet met hen kunnen doorbrengen. Dat is het offer van al onze werkers, voor het werk dat ze doen. Wil jij hen hierin steunen? Ga naar onze website en doneer.