Hoe de Heilige Geest verrast, ondanks teleurstelling
Na 30 jaar werken in de moslimwereld kijkt Elisabeth, werker van Frontiers, terug op Gods trouw ondanks perioden van teleurstelling.
De eerste Bijbelstudie
Ze zegt: “Ik herinner me nog goed de eerste keer dat ik een buurvrouw bij mij thuis uitnodigde om samen met mij de Bijbel te bestuderen. We waren net verhuisd naar een nieuw dorp en ik wilde wanhopig graag het Goede Nieuws delen.
Mijn hart bonsde toen ik me haastte om de deur te openen toen Hoda binnenkwam. Ik had vurig gebeden dat God, terwijl we Zijn Woord lazen, haar hart zou raken.
“Welkom. Kom binnen,” begroette ik haar.
Ze beantwoordde mijn glimlach, stapte naar binnen en deed haar stoffige schoenen uit.
Ik leidde haar naar de woonkamer en opende mijn Bijbel. Mijn stem sloeg over van opwinding. Ik moest mezelf even kalmeren voordat we om de beurt de eerste twee hoofdstukken van Genesis gingen lezen.
Toen we klaar waren, leek Hoda diep in gedachten. Ik hield mijn adem in, wachtend om te zien welke inzichten de Heer haar had gegeven.
Langzaam knikte ze. “Ik zie het nu.”
Mijn hart maakte een sprongetje. Ik kon niet wachten om te horen wat ze in de Bijbel had ontdekt.
“Ik zie nu waarom jullie westerlingen zo weinig kleren dragen. Dat is omdat Adam en Eva naakt waren in jullie heilige boek.”
De moed zakte me in de schoenen. Blijkbaar had Hoda niets over God geleerd van ons lezen.
“We krijgen niet altijd te zien wat de Heilige Geest in de harten van de mensen doet of wat de resultaten zijn van de zaadjes die we hebben geplant.”
Ontmoediging en geen vrucht zoals verwacht
Ik weigerde om het op te geven en ging ik door met het lezen van de Bijbel met Hoda, maar aan het einde van elke studie had ze eenzelfde vlakke reactie en leek ze nooit dichter bij het volgen van Jezus te komen.
Een paar jaar na onze eerste ontmoeting met Hoda verhuisden mijn man en ik naar een grote stad in een ander land. Ik was ontmoedigd dat mijn inspanningen geen vrucht hadden voortgebracht in Hoda, maar ik bad dat we in ons nieuwe huis mensen zouden ontmoeten die enthousiast waren om het Goede Nieuws van Jezus te willen horen.
Maar opnieuw had ik moeite om contact te maken met iemand die enthousiast was om Jezus te volgen.
Onverwachte omstandigheden en een bemoedigend gesprek
Op een dag stonden de straten blank door een heftige overstroming in onze stad. Hierdoor kwam ik vast te zitten op mijn werk. De meeste van mijn collega’s wisten thuis te komen, maar ik woonde te ver weg om naar huis te kunnen gaan.
Toen duidelijk werd dat ik de hele nacht in het gebouw zou blijven, legde ik mijn hoofd op mijn bureau en kreunde.
“Is hier nog iemand?”
Ik sprong op bij de stem van mijn collega Najat. “Ik red het niet om thuis te komen. En jij?”
Ze haalde haar schouders op en schoof een stoel tegenover de mijne. “Ik denk dat we hier nog wel even blijven.”
We praatten urenlang en ons gesprek ging van onbelangrijke dingen naar persoonlijke zaken, waaronder het geloof.
“Ik volg Jezus,” vertelde ik.
“Echt waar?” Ze trok een wenkbrauw op. “Vertel me eens wat dat betekent.”
Vol vreugde deelde ik hoeveel Jezus van ons houdt. Maar nadat ik dit Goede Nieuws had gedeeld, veranderde Najat prompt van onderwerp.
“Een populaire (moslim)blogger had een artikel gepubliceerd waarin hij beweerde dat ware onderwerping aan God betekende dat je Jezus moest volgen.”
Een verrassend antwoord van God
Opnieuw wurmde ontmoediging zich een weg in mijn hart. Zou iemand in onze nieuwe woonplaats willen weten hoeveel Jezus werkelijk van hen hield?
Jaren later, lang nadat ik het contact met Najat had verloren, verraste God me met Zijn antwoord.
Toen ik op een ochtend op mijn werk aankwam, waren mijn vrienden en collega’s in rep en roer over iets dat ze op het internet hadden gelezen. Een populaire (moslim)blogger had een artikel gepubliceerd waarin hij beweerde dat ware onderwerping aan God betekende dat je Jezus moest volgen.
We raakten er niet over uitgepraat, dus ging ik achter mijn computer zitten om het te lezen. Ik liet het kopje thee dat ik aan het drinken was bijna vallen toen ik ontdekte dat de auteur mijn oud-collega Najat was!
Door onze gesprekken had ze besloten om Jezus te volgen.
Hoe God onze onvolmaakte inspanningen gebruikt
Een paar jaar later, tientallen jaren na mijn eerste ontmoedigende Bijbelstudie met Hoda, ontmoette ik een werker die nu in ons oude dorp woont. Ze vertelde me dat ze een prachtige vriendschap had opgebouwd met een gelovige met een moslimachtergrond.
Tot mijn grote verrassing en vreugde was deze gelovige Hoda. Ze had de werker verteld dat ze Jezus was gaan volgen door onze Bijbelstudies, en nu laat ze het licht van Christus schijnen en deelt ze het Goede Nieuws met haar dorp.
Na 30 jaar in het veld hebben mijn familie en ik ontelbare gesprekken met moslims over Jezus gehad. We krijgen niet altijd te zien wat de Heilige Geest in de harten van de mensen doet of wat de resultaten zijn van de zaadjes die we hebben geplant, maar God is trouw om zelfs onze onvolmaakte inspanningen te gebruiken om moslimmannen en -vrouwen tot Zich te trekken.”
Gebedspunten
- Vraag God om werkers, die vechten tegen ontmoediging en vermoeidheid, te sterken en te ondersteunen.
- Bid dat werkers volharden in geloof, zelfs als ze niet direct resultaat zien van hun bediening.
- Prijs God voor Zijn trouw om de harten van moslimmannen en -vrouwen op Zijn tijd naar Hem toe te keren.
Maandelijks vergelijkbare verhalen in je mailbox ontvangen? Meld je hier aan!
