Romee is een van de leiders van het Frontiers trainingstraject. In het trainingstraject worden mensen voorbereid om te gaan wonen en werken in een moslimland en daar hun geloof te delen. In deze blog vertelt Romee over haar motivatie om dit trainingstraject te leiden.

Het gaat erom of je durft

“Ik ben vijfenveertig lentes jong en getrouwd met Maarten. Samen genieten we van vijf kinderen, twee schoonzonen en drie kleinkinderen. Tijd met hen doorbrengen is een van mijn liefste hobby’s. Daarnaast zie ik ook graag vriendinnen, familie en kennissen. Met hardlopen maak ik mijn hoofd leeg en sinds een paar jaar geniet ik van (moes)tuinieren. We wonen op de Veluwe. De omgeving is prachtig om te wandelen en te fietsen. Ik hou van spontane acties en verzin graag iets nieuws. Toen ik twintig jaar was, heeft God mij een gedachte in een droom gegeven. Die gedachte heeft me geholpen om te groeien in vertrouwen en zelfvertrouwen. ‘’Het gaat er niet om of je het al kan of dat je het niet kan. Het gaat erom of je het durft!’’ Uit de boot stappen en op het water lopen. Ervaren wat er gebeurt. Fouten maken en falen zijn toegestaan. Morgen is er weer een dag. Het is heerlijk om in de vrijheid te leven die door dit proces in mijn leven gekomen is.”

We bleven betrokken

“Ik was achttien jaar en voelde liefde voor moslims en verlangde ernaar om te vertellen over mijn geloof. Samen met mijn man heb ik een tijd in een land gewoond waar de mensen moslim zijn. Op een dag kwamen we terug, maar die liefde en dat verlangen bleven. Twee jaar geleden had ik ruimte om daar meer mee te doen en net op dat moment werd er iemand gezocht om anderen te trainen om in een moslimland te werken en wonen. Zo werd ik trainingscoördinator.”

Bijzonder proces

“Met twee anderen ben ik verantwoordelijk om een groep jonge mensen, achttien maanden lang te begeleiden. Elke maand is er een trainingsweekend. De trainingen online in deze tijd bemoeilijken de vorming van de groep maar de deelnemers leren zo wel omgaan met een ‘geïsoleerd’ leven waar ze in het buitenland mee te maken zullen krijgen. Nu leren ze bijvoorbeeld om via het scherm te vergaderen en digitaal aan informatie te komen.

“Het trainingstraject is voortdurend in ontwikkeling. Waar we vooral mee bezig zijn is de werkers in voorbereiding te adviseren in het opbouwen van een goede achterban en die te onderhouden. We begeleiden ze in het ontwikkelen van een visie en leren hen hoe ze geestelijk, mentaal en fysiek fit kunnen zijn en blijven, in het land waar zij uiteindelijk zullen wonen. Natuurlijk is er les over de islam en wat het betekent om in een moslimcultuur te wonen en te werken. 

“Tot slot besteden we aandacht aan het werken in een team. Hoe ga je om met mensen met verschillende persoonlijkheden? Hoe kan ik delen wat mij ten diepste bezighoudt met de mensen in mijn team en met de mensen om me heen? We besteden aandacht aan (cross-culturele) communicatie en conflicthantering. Voor verschillende vaardigheden vragen we verschillende organisaties om hun expertise met ons team in opleiding te delen.

“Door het groeiproces van de werkers in voorbereiding mee te maken, ben ik betrokken bij het brengen van het Goede Nieuws aan moslims ondanks dat ik niet zelf naar een moslimland verhuis. Ik ervaar dat als bijzonder.”

Gebed en gezelligheid

“Op de trainingsdagen nemen we tijd om samen te bidden. Ook is er ruimte voor eten en gezelligheid. De werkers in voorbereiding groeien in het leren kennen van elkaar en het werken met elkaar. Ze worden in aanraking gebracht met verschillende manieren om mensen het Goede Nieuws te vertellen, op te leiden en Bijbelstudiegroepen te vormen.”

Inspirerend

“Dit werk inspireert mij omdat ik merk dat de werkers in voorbereiding gevormd worden. Zij groeien naar een steeds duidelijkere roeping en visie om Jezus te volgen in de moslimwereld. De werker in voorbereiding heeft zelf de regie over dit proces maar wij mogen daar een steentje aan bijdragen. We leren de mensen kennen en komen met hen overeen dat we mogen inspreken in hun proces. Dat is een voorrecht en tegelijk een verantwoordelijkheid. Of alle werkers in voorbereiding uiteindelijk naar het buitenland verhuizen, is afhankelijk van welke kant het proces van voorbereiding is opgegaan. Het mooie van achttien maanden voorbereiden is dat zij er ook achter mogen komen dat een fulltime roeping om in het buitenland te werken, toch niet bij hen past. Dat mag en is een eerlijke uitkomst!   

“Maar de meeste werkers in voorbereiding ontdekken tijdens het traject naar welk land ze zich geroepen voelen en bij welk team ze passen. Ondersteund door een enthousiast thuisfront team en een uitzendende gemeente gaan de werkers in voorbereiding met een goed gevulde rugzak aan tools beginnen aan de volgende stap in het traject: gaan!”

Durf jij?

Heb jij het verlangen om te gaan om het Goede Nieuws te brengen, maar heb je nog twijfels of vind je het eng om de stap te maken? Onthoud wat Romee vertelt: “Het gaat er niet om of je het al kan of dat je het niet kan. Het gaat erom of je het durft!”

Frontiers staat klaar om je te helpen om je verlangen om te zetten naar concrete stappen. Lees hier meer over ons voorbereidingstraject of neem contact op voor een gesprek over de mogelijkheden.