Met gevaar voor eigen leven
Duma wilde dolgraag haar stervende moeder bezoeken. Maar haar broers en zussen hadden gedreigd haar te vermoorden als ze ooit nog een voet in haar geboortedorp zou zetten.
Duma staarde door het raampje van de taxi naar de velden en heuvels van haar thuisland. Ze voelde spanning in haar schouders kruipen naarmate ze dichter bij haar kleine geboortestad kwam, zichtbaar aan de horizon. Voor de honderdste keer vroeg ze zich af of het wel de juiste beslissing was om haar moeder op te zoeken.
Wel of niet gaan
Duma leunde achterover in de stoel en zuchtte diep. Zij en haar man hadden, samen met Paul en Judy, werkers van Frontiers die hen jaren eerder over Jezus hadden vertelt, gebeden. Ze hadden de Heer gevraagd om haar wijsheid te geven over het maken van de reis. Ze voelden allemaal dat God haar leidde om te gaan.
Voor Duma was de reis naar haar onstabiele thuisland een ingewikkelde zaak. Door de politieke onrust in de regio duurde de reis dagen in plaats van uren, en problemen met haar reisdocumenten, konden haar vluchtelingenstatus in haar nieuwe land in gevaar brengen. Maar dat was niet het grootste gevaar.
Ze kon gedood worden zodra ze voet zette in haar ouderlijk huis. Jaren eerder hadden haar broers en zussen haar duidelijk gemaakt dat door haar keuze om Jezus te volgen ze niet langer bij de haar familie hoorde en dat ze onwaardig was om te leven. De laatste keer dat ze elkaar hadden gesproken, had haar oudste broer haar verteld dat hij haar zou vermoorden voor de schande die ze over hen allen had gebracht.
“Waarom moest je een nieuwe religie verkiezen boven je familie?”
Toch weer contact
Duma had vele jaren niets van hen gehoord, tot het recente bericht van haar zus: Hun moeder lag op sterven.
Toen de auto voor het huis van haar familie stopte, bad Duma in stilte om moed om naar binnen te gaan. Als God echt de deur voor dit bezoek had geopend, dan zou Hij haar daar zeker beschermen.
De taxichauffeur gebaarde haar uit te stappen en ze betaalde hem snel, ondanks haar trillende handen. Hij reed weg en liet haar over aan de genade van haar familie.
Trillerig klopte Duma op de deur. Na een ondraaglijke pauze deed haar broer Sobhy open.
Zijn ogen vernauwden zich. “Wat doe jij hier?”
“Ik wilde mam zien.” Duma beet op haar lip.
“En waarom zou ik een ongelovige binnenlaten in dit huis?” eiste Sobhy.
“Is dat Duma die ik hoor?” Een dunne, weifelende stem kwam van binnen, en de frêle gestalte van Duma’s moeder verscheen naast haar zoon.
Hij fronste.
“Oh, Duma! Ik hoopte dat je naar me toe zou komen.” Duma’s moeder opende haar armen en Duma hield haar dicht tegen zich aan.
“We moeten haar niet binnenlaten. Ze heeft onze familie en ons geloof verraden,” zei Sobhy tegen hun moeder.
“Alsjeblieft.” De ogen van hun moeder smeekten. “Ze is nog steeds mijn dochter. Ontzeg me niet mijn laatste kans om bij haar te zijn.”
Sobhy verzachtte zijn gezicht en stapte opzij.
“Maar waarom is Hij alles? Wat maakt Hem de moeite waard?”
Genade en een fijn gesprek
Duma’s moeder verspilde geen tijd en nodigde al haar kinderen uit om hun zus te begroeten. Hoewel ze eerst weigerden om met Duma te praten, begonnen de spanningen te verdwijnen. Tegen de tijd dat de afwas was gedaan en de maan was opgekomen ontstond er in het gezin een fijn gesprek.
“We hebben je gemist.” Sobhy bood Duma een kleine glimlach. “Maar waarom moest je een nieuwe religie verkiezen boven je familie?”
Duma’s ogen vulden zich met tranen. “Jezus is alles voor mij. Ik wou dat jij Hem ook kon ervaren.”
“Maar waarom is Hij alles? Wat maakt Hem de moeite waard?” Sobhy’s wenkbrauwen trokken samen.
“Jezus leert dat God van ons houdt,” zei Doema. “Hij geeft me hoop en vrede. Zelfs met alles wat ons volk heeft meegemaakt.”
Sobhy dacht even na. “Dat kunnen we allemaal wel gebruiken deze dagen.”
Duma’s hart bonsde. “Zou je geïnteresseerd zijn om samen met mij de leringen van Jezus in de Injil (de Evangeliën) te lezen?”
Sobhy leek diep in gedachten. “Oké,” zei hij uiteindelijk. “Ik zal het met je lezen.”
Duma’s gehoorzaamheid aan God was de juiste beslissing
De rest van Duma’s tijd bij haar familie las ze elke avond samen met Sobhy de Injil. Ze bespraken wat het betekende en hoe het van toepassing was op het dagelijks leven. Na een paar dagen voegden haar andere broers en zussen en haar moeder zich ook bij hen.
Veel te snel was het tijd voor Duma om te vertrekken, maar ze dankte God dat al haar familieleden haar wegstuurden met knuffels en goede wensen. Velen nodigden haar uit om snel weer langs te komen om hen meer over Jezus te vertellen.
Duma kon niet wachten om het nieuws met haar man te delen en de vrienden te bellen die met haar hadden gebeden. Ze wist dat de lange en gevaarlijke reis naar haar moeder de juiste beslissing was geweest. Niet alleen was haar relatie met haar familie hersteld, maar ze had ook hoop dat ze de eeuwigheid met hen zou mogen doorbrengen.
Gebedspunten
- Bid dat Duma’s familie Jezus zal blijven zoeken en ervoor zal kiezen om Hem te volgen.
- Vraag God om gelovigen met een moslimachtergrond zoals Duma, die moedige geloofsstappen nemen, te beschermen en te voorzien in hun noden.
- Prijs God voor longterm werkers zoals Paul en Judy. Vraag Hem om hen doorzettingsvermogen te geven om vol te houden in moeilijke en gevaarlijke plaatsen.
Maandelijks vergelijkbare verhalen in je mailbox ontvangen? Meld je hier aan!
