De vee-hoedende Fulani uit de Afrikaanse Sahel-regio zijn de grootste traditionele nomadische groep ter wereld. Deze groep bestaat uit meer dan 40 miljoen mensen. Hun leefgebied strekt zich uit van Mauritanië in het westen tot aan Soedan in het oosten. 

Gedurende 30 jaar hebben werkers van Frontiers Fulani in de westelijke Sahel regio uitgenodigd om Jezus te volgen. Velen zijn op deze uitnodiging ingegaan. Hierbij hebben diverse teams met elkaar samengewerkt met een inspanning die meerdere generaties, talen, etniciteiten en denominaties omvatte. Vier van onze werkers hebben met elkaar deze terugblik geschreven over de opkomst van het koninkrijk van God onder de Fulani.

Fulani-gezin

De zon komt op over de Sahel op een stoffige dag. Een Fulani-gezin van acht deelt een houten kom met verse koeienmelk rond als ontbijt. Voordat ze begonnen sprak Tobo, een gelovige herder, een gebed uit. ‘Vader in de hemel, bedankt dat U naar onze mensen bent gekomen. Bedankt dat U Uw Fulani-kudde verzamelt. Dank U dat vele Fulani Uw stem horen. Bedankt voor deze verse melk. Amen.’ Wanneer hij zijn gebed beëindigt, kijkt hij bezorgd naar het oosten. Duizenden van zijn mede-Fulani zijn daar verwikkeld in conflicten en terrorisme. Hij vraagt zich af wat de toekomst zijn volk zal brengen.

Een ander verhaal

Het nieuws staat er bol van: extremisme is in opkomst in de Sahel. De West-Afrikaanse overheden en het Westen werken harder dan ooit om het groeiende geweld en het terrorisme in deze regio te bestrijden. Maar er is ook een ander verhaal dat we kunnen vertellen. Een verhaal van God die licht, hoop en toekomst brengt aan West-Afrika en de Fulani.

Achtergrond

Waar onze teams hebben gewoond, in de westelijke Sahel regio in Afrika, staan de Fulani bekend als Pulaar. De Fulani zeggen soms dat ze oorspronkelijk uit Libië komen. In Jesaja 66:19 lijkt ‘Pul’ een mogelijke Bijbelse naam voor Libië te zijn. Dat is interessant. Het woord ‘Pul’ is gerelateerd aan ‘Ful’ van het woord ‘Fulani’ en aan ‘Pulaar’. Ze leven in de meeste landen in de Sahel. Vanuit de geschiedenis staan ze bekend als nomadische veehoeders, maar velen hebben zich gevestigd in steden en dorpen in de regio.

Strijders

De Fulani brachten de islam naar West-Afrika, wat hen een vooraanstaande status gaf onder de etnische groepen in het gebied. Vanaf het eind van de 17e eeuw tot bijna 1900 hebben groepen Fulani een jihad geleid tegen niet-moslims en hebben ze het grootste deel van de regio veroverd voor de islam. Als geharde woestijnbewoners hebben ze een reputatie van strijders, veedieven en bandieten.

Nieuwe openheid

Hun status kan verklaren waarom ze moeilijk te bereiken waren met het Goede Nieuws. Ondanks dat velen in landen wonen die zendingswerk toestaan. Toch begint er een nieuwe openheid te ontstaan onder deze bevolkingsgroep in een onverwachte plaats. Dit gebeurt sinds er vanaf het begin van de jaren 90 meer werkers in de Sahel zijn gekomen met een visie voor de Pulaar.

Vluchten

In 1989 resulteerde een conflict tussen boeren en herders op een eiland in Senegal in hysterie en bittere cross-etnische bloedvergieting in Mauritanië. Dit ontaardde uiteindelijk in het systematische doden en deporteren van Mauritanische Pulaar uit hun dorpen en thuislanden naar andere regio’s. Velen verlieten hun dorpen, dieren, boerderijen en velden en vluchtten naar buurlanden. De diepe pijn en onrechtvaardigheid van deze gebeurtenissen zijn geschreven in de harten van de Pulaar in onze regio.

Uitkijken naar iets anders

Maar God, in Zijn voorzienigheid, gebruikte deze verschrikkelijke gebeurtenissen om de harten van de Pulaar te openen voor het goede nieuws. Veel Mauritanische Pulaar waren vreselijk ontdaan door wat er was gebeurd. Ze konden niet begrijpen waarom hun moslimbroeders hen zouden doden en hen zo slecht behandelden. Deze gebeurtenissen hebben het geloof en het wereldbeeld van sommigen aangetast. Velen begonnen zich af te vragen of de islam wel waar kon zijn als andere moslims hen op deze manier konden behandelen. Hoewel de meeste Pulaar ervoor kozen om bij hun eigen magische en naar binnen gerichte versie van de volksislam te blijven, was er ook een significante minderheid die begon uit te kijken naar iets anders. 

Komen tot Jezus

Binnen een paar jaar na dit bloedige conflict zag het Frontiers-team in het noorden van Mali een nieuwe openheid ontstaan voor het Goede Nieuws in vluchtelingenkampen voor Mauritanische Pulaar. Die openheid bleef op het moment dat de Pulaar begonnen terug te keren naar hun thuisland. In de late jaren ‘90 begonnen in Nouakchott in Mauritanië groeiende aantallen Pulaar tot Christus te komen.

Vanaf 2000: rijpen en snoeien

Met vallen en opstaan bleef deze groep gelovigen vanuit een moslimachtergrond zich vermenigvuldigen tijdens het eerste decennium van de nieuwe eeuw. Toen de groep te maken kreeg met uitdagingen en testsituaties, waaronder sociale druk, verleiding van geld en onderlinge jaloezie begon de groei te stagneren en uiteindelijk af te nemen. Degenen die bleven geloven groeiden echter in diepte en volwassenheid en behielden een duidelijke identiteit als volgelingen van Isa (Jezus).

Vanaf 2010: dromen en Koninkrijksfamilies

Het leek een ontmoedigende terugloop van de kerk onder de Pulaar. Maar God bracht hoop aan het begin van dit decennium. Suka kwam tot geloof door een droom. Hij zei, ‘Isa riep me om dicht bij Hem te komen, maar ik wist niet hoe. Kun je mij vertellen hoe ik dicht bij Jezus kan komen?’ De droom die Suka 10 jaar geleden kreeg, lijkt het begin van een nieuwe beweging onder de Pulaar te zijn geweest. Deze beweging vindt vooral plaats in de meer landelijke gebieden onder Koninkrijkgerichte families. We zien de Goede Herder zijn schaapskooi veel sneller en breder uitbreiden dan ooit tevoren.

2020: visie voor de toekomst

Het begin van een nationale Pulaargemeenschap is zichtbaar aan het ontstaan. Leiders komen samen en ontwikkelen een visie en strategie met elkaar. We zien jonge mensen die gepassioneerd zijn over het volgen van Jezus en hongerig zijn om Gods Woord te bestuderen. Doorgeven van het geloof aan de volgende generatie is doorslaggevend voor dit volgende decennium. Dit zal de continuïteit van de Pulaarkerk bepalen in deze regio. Lokale leiders zijn al betrokken geweest in verschillende fases van deze reis. Nu er nieuwe leiders opstaan, worden reproduceerbare leiderschapstrainingen de sleutel tot de uitbreiding en gezondheid van de kerk.

Gedeeld DNA van onze teams

Onze teams onder de Pulaar hebben de afgelopen drie decennia verschillende eigenschappen gedeeld.

Gebed Een sterke focus op gebed maakte voortdurend onderdeel uit van het hele proces. Onze teams hebben steeds het belang van gebed ingezien.

Eenheid Met Gods genade hebben de Frontiers teams elkaar bemoedigd en gesteund tijdens een aantal zeer zware en ontmoedigende tijden. Ondanks verschillen en zelfs conflicten in mindere of meerdere mate is er een langetermijn verbinding van eenheid, liefde en respect voor elkaar gebleven. We geloven dat dit van groot belang is in hoe de Pulaar Christus aan het werk hebben gezien in onze samenwerking, ondanks onze imperfecties.

Cultureel inburgeren Lisa hoorde haar echtgenoot onderstaande vragen ontelbaar vaak beantwoorden: ‘Zijn dit jouw geiten?’ ‘Ja, ze zijn van mij.’ ‘Wat doe je met de geiten?’ ‘Hetzelfde als iedereen doet… ze eten geven, water geven, net zoals jij.’ ‘Echt? Dat is geweldig! Nu je dieren houdt ben je echt één van ons.’ We hechten er waarde aan om Pulaar te worden, zoals Christus één van ons werd. Dit uit zich in het leren van hun taal, cultuur en waardes en zelfs dieren houden, net zoals Lisa`s familie!

De armen dienen Een belangrijk kenmerk van onze identiteit is dat we de armen dienen. We tonen compassie, nederigheid en dienstbaarheid in het verlangen om te zijn zoals Jezus in Filippenzen 2 voor onze Pulaar buren, hoewel imperfect!

Lange termijn perspectief We hebben deel uitgemaakt van lange termijn Koninkrijksgroei. Dit heeft ons niet alleen geholpen om vol te houden, maar ook om de visie vast te houden tijdens het komen en gaan van teams gedurende de jaren. We hebben gewerkt om de Pulaar tot geloof te zien komen, niet alleen in onze generatie, maar ook in generaties na die generaties.

Conclusie

Terwijl het extremisme sterk toeneemt onder de Pulaar in de Sahel, schrijft de Goede Herder ondertussen een ander verhaal over het verzamelen van zijn Pulaar kudde voor vrede, gerechtigheid en verlossing. 

Terugkijkend is het moeilijk om te geloven dat er zoveel gebeurd is onder de Pulaar in een relatief korte periode. Ze zijn van vijandigheid tegenover andere religies en koppige trots op hun islamitische identiteit overgegaan op een groeiende openheid ten opzichte van het Goede Nieuws. Ondertussen gaan Frontiers-werkers in de regio door met het discipelen en voorbereiden van leiders voor de groei waarvan we zeker zijn dat die zal komen. Daarnaast zoeken ze verder naar nieuwe personen van vrede.

Dit is een boeiende tijd waarin we bidden voor de opkomende Pulaar kudde, voor lokale apostolische leiders en dat er meer werkers komen om te oogsten op de velden van de Pulaar.

‘Maar ik heb ook nog andere schapen, die niet uit deze schaapskooi komen. Ook die moet ik hoeden, ook zij zullen naar mijn stem luisteren: dan zal er één kudde zijn, met één herder.’ (Johannes 10:16 NBV).

Werk mee met één van onze teams onder de Fulani of een andere bevolkingsgroep. Bekijk zowel onze long term opties als onze short term opties.