Arabisch leren als een kind

Ik studeer nog steeds het grootste deel van mijn tijd Arabisch, zodat ik snel vooruitgang kan boeken.

De Arabische leraren vertellen ons dat we stapje voor stapje op weg zijn en steeds moeten opletten om ons niet te laten afleiden door dingen waar we nog niet aan toe zijn. De leraren worden ‘nurturers’ genoemd die naast ons lopen om ons wegwijs te maken in zowel de taal als de cultuur. Het voelt alsof een soort grote broer of zus je helpt. Regelmatig krijgen we een nieuwe nurturer, om weer van een andere local te kunnen leren.

De eerste vijf weken leerden we vooral veel nieuwe woorden via speelgoed, rollenspellen en door te tekenen. Heerlijk terug naar de kindertijd! Nu focussen we ons op het verzinnen van verhaaltjes aan de hand van tekstloze kinderboekjes. Naast woorden en grammatica, leren we allerlei uitdrukkingen die je hoort te zeggen bij speciale gelegenheden. Zoals wanneer je niest, de kamer binnen komt, iemand feliciteert, iemand overlijdt, iemand naar de kapper is geweest, ziek is etcetera. Nu is de uitdaging om niet per ongeluk de uitdrukking voor iemands overlijden te gebruiken als iemand niest of naar de kapper is geweest. 

Buurvrouw

Laatst ontmoette ik samen met mijn huisgenoot een Syrische alleenstaande moeder, met vijf kinderen, gevlucht uit haar land. Ze woont in dezelfde straat als wij. Op een dag gingen we bij haar langs en vertelde ze ons wat van haar verdrietige levensverhaal. Een vluchtelinge zoals zij heeft weinig perspectief in dit land: ze mag niet werken, ze kan school voor haar kinderen niet betalen en ze heeft hier geen familie om op terug te vallen. Zo’n 7% van de bevolking hier is Syrisch vluchteling, tussen 80-90 % leeft onder de armoedegrens. Zo ook onze buurvrouw. Bizar om in dezelfde straat te zien hoe armoedig ze leeft vergeleken met ons. Daarnaast heeft ze als gescheiden vrouw te maken met veroordeling vanuit de maatschappij. Toch zegt ze beter af te zijn dan toen ze met haar man leefde. 

Ze wilde graag een Bijbel lezen om te zien welke verschillen er zijn met haar eigen geloof. We boden aan om samen met haar te lezen tijdens een volgend bezoek. De volgende keer toen we bij haar kwamen, liet ze ons echter zien dat ze al begonnen was in de Bijbel die we bij haar hadden achtergelaten. Ze had zelfs aantekeningen gemaakt en vertelde hoe het haar opviel dat Jezus zo liefdevol was. Niet zoals de mensen uit de buurt met haar omgaan. We hopen vaker bij haar langs te gaan en haar lief te hebben met de liefde van Jezus. 

Ik hoop ook van mijn nurturers in de Arabische les nog meer te leren over de situatie van vluchtelingen en alleenstaande moeders, en welke steun ze kunnen vinden in dit land.

Groetjes,

Lisa