Cultuurschok
Hava ondersteunt voor een half jaar, als shorttermer, een team op het Arabisch Schiereiland. De komende maanden neemt ze ons mee in de ups en downs van haar dagelijks leven.
Lees hier deel 1 Back to the basics
Op de helft
We zijn op de helft, op de helft gewoon, niet te geloven! Wat is er veel gebeurd in de afgelopen drie maanden. Soms voelt het alsof we hier al jaren zitten, maar soms is het alsof we nog maar net aangekomen zijn. We zijn toch nog zo onwetend over alles, die enkele woorden Arabisch die we kennen, dat kleine beetje van de cultuur wat we gezien hebben. Maar toch zijn we op de helft en is het dus tijd voor een tussenevaluatie. We trakteren onszelf in de super de luxe Mall, waar glitter en glamour heel normaal is, op een lekkere ice coffee en zitten in de zon te genieten.
Intussen stellen we elkaar de vraag:
Wat hebben we allemaal meegemaakt? Wat hebben we geleerd? Wat waren hoogtepunten? En wat waren dieptepunten?
Het klinkt zo simpel, maar toch zijn de vragen moeilijker dan we dachten. Ik probeer jullie een samenvattend antwoord te geven.
Contacten opbouwen
De hoogtepunten waren toch echt de contacten met de mensen in de wijk. Wat is het mooi en bijzonder om in zo’n korte tijd iets op te bouwen met de mensen in deze, zo andere cultuur. Daarnaast is het fijn om te genieten van de natuur, het heerlijke weer en het onderdeel zijn van een fijn team. We zien hierin Gods zorg, ook in deze wereld waar nog zo weinig mensen van Hem weten.
Wat wil ik hen graag vertellen over een God die niet vraagt om goede werken, maar die Zichzelf heeft gegeven om ons te verlossen!
Oeps, vergissing!
Wat we hier leren (of leerden)? Heel veel nieuwe woorden Arabisch, maar dat niet alleen. Dingen die in Nederland normaal zijn, zijn hier niet normaal en net andersom…
Ik denk aan die keer dat we werden gevraagd om spullen over te nemen van iemand die ging vertrekken. We hadden afgesproken om ze op te komen halen, het was een bankstel die niet in onze auto paste, dus hadden ervoor gezorgd dat er een man met een pick-up mee kon rijden. Toen we voor de deur stonden om het bankstel in de pick-up te laden kwamen we erachter dat we een grote vergissing hadden gemaakt. Want als dames konden wij toch geen bankstel gaan verslepen? Dat was echt mannenwerk, dus ook niet even een tilletje.
Mensen zoals jij en ik
Maar toch zijn onze buren hier gewoon mensen zoals de buren in Nederland. Mensen met hun karakters, hun leuke kanten, maar ook mensen die hun dag wel eens niet hebben. Het is een eye-opener… Mensen die actief bezig zijn om zo goed mogelijk voor Allah te leven door hun gebeden te doen, te zorgen voor hun medemensen en ga zo maar door.
Wat wil ik hen dan ook graag vertellen over een God die niet vraagt om goede werken, maar die Zichzelf heeft gegeven om ons te verlossen!
Help jij ons mensen voor te bereiden om te gaan?
Wij helpen graag nog meer mensen op weg die net als Hava het verlangen hebben het Goede Nieuws te delen in de moslimwereld.
Steun jij ons met een gift voor ons trainingstraject, zodat we meer mensen voor kunnen bereiden op deze stap? Bedankt!
Maandelijks vergelijkbare verhalen in je mailbox ontvangen? Meld je hier aan!
