Uit het dagboek van een shorttermer

Hallo daar! 

Elke ochtend geniet ik op mijn balkon van de zonsopkomst en bedenk dan vaak hoe dankbaar ik ben om hier te zijn. Ik voel me echt op m’n plek!

Ik ben nu 2,5 maand hier, meer dan 1500 Arabische woorden rijker, heb mooie plekjes gezien in het land, nieuwe vrienden gemaakt en alweer afscheid genomen van mijn eerste klas bij de Engelse les. Veel mooie ervaringen en soms ook een gevoel van overweldiging. 

101 manieren om een Arabier te beledigen

Ik weet inmiddels aardig de weg in mijn eigen buurt en ontdek graag nieuwe plekjes in de stad en soms daarbuiten. Als vrouw kan ik prima alleen over straat, maar hoor ik op tijd thuis te zijn, me netjes te kleden, geen oogcontact of gesprekjes te hebben met mannen op straat en niet te luid te zijn. Nou ben ik toch al niet zo’n luid persoon, dus dat lukt best aardig 😉 Maar er zijn nog veel meer ongeschreven regels, die haaks staan op mijn eigen cultuur. Ik ben me van de meeste nog niet eens bewust. 

Een paar weken terug hadden we op de taalschool een bijeenkomst met als onderwerp ‘101 manieren om een Arabier te beledigen’. Zoals: groet de ander niet omdat die in gesprek is, zeg nee op een uitnodiging, eet niet aan je eigen kant van de hummus, houd je eten voor jezelf… We kwamen lang niet aan alles toe, dus grote kans dat er nog wat Arabieren door mij ‘beledigd’ zullen worden de komende tijd. Wat ik in ieder geval kan leren van de mensen hier, is hun grote gastvrijheid en bereidheid te delen!

Engelse les

Door mijn eigen worstelingen met een vreemde taal kan ik me in ieder geval beter verplaatsen in mijn studenten bij de Engelse les. Soms leerde ik precies hetzelfde tijdens de Arabische les, als waarover ik diezelfde week lesgaf aan mijn studenten. De meeste studenten zijn tussen de 18 en 23 jaar. De jongeren hier willen heel graag Engels leren, vooral om het land te ontvluchten en hun kansen op een baan te vergroten. 

Het lesgeven bevalt me eigenlijk beter dan verwacht. In het laatste uur wisselen we van klas voor ‘conversation hour’, waar de studenten in gesprek gaan over allerlei onderwerpen, zoals het huwelijk, de geschiedenis, hun droombaan etc. 

Het leuke is dat je zo in contact komt met allerlei locals en in het Engels wat kunt horen over hun leefwereld. Met een aantal meiden van mijn klas heb ik een paar keer afgesproken buiten de les. 

Teamwork

Ik zie hier echt de kracht van teamwork in hoe ieder op zijn eigen manier iets bijdraagt. Als ik bijvoorbeeld op bezoek ga bij één van mijn nieuwe lokale vrienden kan ik een teamlid meenemen die al meer Arabisch spreekt, zodat we elkaar kunnen aanvullen. 

Dit team bestaat nu zo’n 11 jaar en er zijn bemoedigende getuigenissen van moslims die meer willen weten over Jezus en in contact komen met mensen uit het team. Recent nog werd een aantal nieuwe gelovigen (in het geheim) gedoopt. Maar het echte teamwork is door de Heilige Geest en begint bij gebed. Ik ben dankbaar voor alle mensen die met ons meebidden en mij steunen om hier te zijn.

Groetjes,

Lisa

Gebedspunten

  • Bid voor bescherming, het leren van de taal, wijsheid en Gods leiding in de contacten die Lisa (en anderen in het team) heeft met leraren, buren en Engelse studenten.
  • Bid voor de nieuwe gelovigen in deze regio die met grote risico’s en uitdagingen te maken hebben.

Gebedsschild

Gebedsschild is een boekje met concrete gebedspunten waarmee je kan bidden tegen de aanvallen die de tegenstander afvuurt op de werker. Bid mee voor een werker zoals Lisa en wees zo een essentieel onderdeel van haar/zijn bediening. 

Maandelijks vergelijkbare verhalen in je mailbox ontvangen? Meld je hier aan!