Oriëntatiereizen

Gertjan en Esther leerden elkaar kennen tijdens een oriëntatiereis naar het Midden-Oosten. “Terwijl we daar waren, kwamen we in contact met werkers die met Frontiers samenwerken. We keken verder dan de organisatie die de reis had georganiseerd en lazen een boek van de oprichter van Frontiers. Dit boek sprak ons aan. In ons tweede huwelijksjaar gingen we weer op oriëntatiereis. Opnieuw naar het Midden-Oosten, maar wel een ander land. We ontmoetten meer werkers van Frontiers. Zij nodigden ons uit om deel uit te maken van hun team. Deze ontmoeting ervoeren wij als een bevestiging van God om ons aan te sluiten bij dit team.”

Een voorbereidingscursus van drie dagen

Gertjan: “Ik weet dat de voorbereidingstijd nu soms wel twee jaar kost. Toen wij dit besluit namen, was de voorbereiding veel minder uitgebreid. We kregen een cursus van drie dagen! We deden er een half jaar over om onze fondsen te werven en een thuisfrontteam bij elkaar te krijgen, en daar gingen we. We kwamen terecht in een team van zeven mensen. Het eerste jaar waren we bezig met intensieve taalstudie en het vinden van een baan. Onverwacht vertrok onze teamleider naar een ander land, wij volgden hem, maar het lukte ons niet om daar een baan te vinden. We keerden daarom terug naar het oorspronkelijke land. Daar kregen we een plek in een ander team en kon ik vijf dagen per week aan de slag, ergens in de hoofdstad.” 

We hebben altijd verlangd naar kinderen, maar we geloofden dat de Heere een ander plan met ons had.

Nieuwe uitdaging

Gertjan maakte op een bepaald moment een reis naar een land in de buurt. Daar ging zijn hart open voor die mensen. Ze baden ervoor en vroegen God of het Zijn wil was dat ze naar dit land zouden gaan. Langzamerhand zijn zij zelf als leiders gegroeid en vormden een nieuw eigen team met een internationale samenstelling.

Gertjan: “We boden fysiotherapie aan ongeveer 200 kinderen aan. Ik trainde drie mensen uit onze stad in fysiotherapie en leerde ouders hoe zij hun gehandicapte kind konden helpen. De mensen die de training volgenden, had ik uitgekozen op hun verbondenheid met en liefde voor gehandicapte kinderen.” 

God had een ander plan met ons

Gertjan en Esther verlangden naar een eigen gezin, maar Esther werd niet zwanger. “We hebben altijd verlangd naar kinderen, maar we geloofden dat de Heere een ander plan met ons had. Nu konden wij naar gebieden waar een gezin met kinderen niet kan functioneren. We konden ons uitstrekken naar de kinderen waar wij mee in aanraking kwamen.”

Vluchteling onder de vluchtelingen

Op een dag worden vier teamleden gekidnapt. Gertjan en Esther zijn gedwongen om het land te verlaten. “We besloten naar een buurland te gaan. In dat land werden we werkers onder de vluchtelingen uit het land waar wij ook vandaan kwamen. We begonnen drie huisgroepen met moslimgezinnen die Jezus hebben leren kennen. We hebben jaren met deze mensen gewerkt. Sommigen wonen nu in een niet-moslimland maar een van hen keerde terug naar zijn geboorteland.” 

Volharden bij tegenslag

Gertjan en Esther hebben heel wat tegenslag gehad. Toch houden zij nog steeds vast aan hun roeping voor het Midden-Oosten. De vlucht naar het buurland was niet hun laatste verhuizing. Benieuwd naar hoe het verder gaat met Gertjan en Esther? Volgende week verschijnt deel 2 van hun verhaal.

Gaan

Denk jij er ook over om het Goede Nieuws te brengen aan onbereikte moslimvolken? Frontiers biedt de mogelijkheid om als shorttermer te gaan en zo te verkennen wat bij je past. Neem contact met ons op voor meer informatie of kom naar de Kennismakingsdag van Frontiers op zaterdag 13 november.