Hoe is het als je kind besluit naar een moslimland te verhuizen, om daar als werker van Frontiers aan de slag te gaan? Ik stel de vraag aan Jan, de vader van Bettie, die twintig jaar geleden met haar man naar de moslimwereld verhuisde. “We hebben onze kinderen altijd gestimuleerd om na te denken en in wijsheid beslissingen te nemen. We bidden voor hen en we laten ze vrij in hun levenskeuzes. Bettie was student en dacht na over het doel van haar leven. Voor haar was het vanzelfsprekend om in gebed te gaan over de vragen die ze had. Samen met haar man is ze geroepen om Gods liefde aan moslims te tonen. Het voelde goed voor ons dat ze deze keus hebben gemaakt.”

Ik was weleens ‘jaloers’ op haar

Ik vraag aan Betties’ vader wat zijn gevoel was terwijl zijn dochter zich voorbereidde om weg te gaan uit Nederland. “Wij zijn ervoor bestemd om Gods liefde door te geven. Hij heeft ons daarvoor talenten gegeven. Ik was blij voor haar en haar man dat God hen duidelijk liet zien welk levensdoel Hij voor hen had. Destijds was ik daar ook weleens ‘jaloers’ op”. 

Bidden schept verbondenheid

“Als ouders kun je veel betekenen. Niet alleen omdat je ouder bent en wat meer levenswijsheid hebt en een luisterend oor kunt bieden als het anders loopt dan gedacht. Ondersteuning door gebed is belangrijk. Dat is in de loop van de jaren voor ons niet veranderd maar soms is het intensiever, net hoe de situatie is. Wij besloten om ons kind ook financieel te steunen.”

We zien ze vaker

“We zijn altijd welkom bij onze dochter en haar gezin. Daardoor zien we haar kinderen zelfs vaker dan de andere kleinkinderen die bij ons in Nederland wonen. Elk jaar bezoeken we hen een paar weken. We leven met het ritme van het gezin mee. Ik sta dan voor zeven uur op, dan is het buiten nog niet te heet om iets te doen. ’s Middags klus ik wat binnen en kook ik voor het gezin. ’s Avonds is er tijd voor gesprek of een spel. We praten erover hoe het met hen gaat en wat hun plannen zijn en we bidden er samen voor. Ik heb soms geholpen met de science- en rekenlessen, maar intussen hebben de kinderen een goede thuis-onderwijzeres. Mijn vrouw houdt zich bezig met verstelwerk van de kleding. We kamperen soms een paar dagen en hebben op vrijdag de kerkdienst met een vaste groep mensen. Mijn vrouw heeft met Bettie wel eens een bezoek gebracht bij een groep vrouwen. 

Vrienden en volharden

“Wat me het meest raakt, is het betrekkelijke isolement waarin je als werker leeft. De kinderen hebben weinig of geen vriendjes om mee te spelen. Dat vinden wij, grootouders, best moeilijk. Wat mij eveneens raakt is de volharding waarmee mijn dochter en haar man hun werk doen. Dertig procent van de tijd hebben zij mensen op bezoek of te logeren, mensen die hun liefde voor het land en de mensen zien en meebeleven hoe het is om in een moslimland te wonen. De mensen van het land zelf zien ook hoe trouw zij God dienen en hoeveel zij van Hem houden.” 

Ouders zijn onmisbaar

“In de cultuur van landen waar mensen Arabisch spreken, is de support van ouders essentieel. Wij willen graag aan de omgeving van onze dochter laten zien dat wij hen steunen. We willen in de weken dat we bij hen zijn graag met hen bijpraten. We ontmoeten de kleinkinderen en zien hun groei en ontwikkeling. We zien waar onze kinderen werken. Dat helpt om een reëel beeld te hebben van de mensen waar zij mee te maken hebben en de sfeer waarin zij wonen”.

Gevaar

“Sommige mensen vragen ons of het gevaarlijk is voor onze kinderen om daar te wonen. Ik kan ze altijd geruststellen: het is daar veilig. Alle mensen die ik spreek als ik bij ze ben, zijn aardige mensen. Bovendien vertrouwen we dat God altijd bij onze kinderen en kleinkinderen is. Als je je kinderen wilt bezoeken in een moslimland, pas je aan bij de lokale cultuur: alles is anders maar zo waardevol. Proef het eten, maak de kerkdienst mee, ervaar het dagritme en geniet van de temperatuur.”

Frontiers

“De gedegen opzet van Frontiers spreekt me aan. Hun werkwijze is gebaseerd op ervaring van de werkers. Als ik mensen ontmoet, die belangstelling hebben voor werken en leven in een moslimland, beveel ik Frontiers aan om mee in contact te komen.” 

Hoe denk jij je kind te ondersteunen, als hij of zij vertelt in een moslimland te willen gaan wonen?

Welke tips van de ouder in de blog spreken je het meest aan?

Loslaten – bemoedigen – ondersteunen – bidden. 

Bij welke van de vier elementen voel jij op dit moment het meest?